افشار, ., ابراهیمزاده, . (2024). تبیین نظریه «ذاتیبودن رابطه لفظ و معنا» در اصول فقه امامیه و ارائه آثار حقوقی آن. Islamic Political Thought, 25(2), 235-264. doi: 10.30497/law.2024.245781.3489
سجاد افشار; امین ابراهیمزاده. "تبیین نظریه «ذاتیبودن رابطه لفظ و معنا» در اصول فقه امامیه و ارائه آثار حقوقی آن". Islamic Political Thought, 25, 2, 2024, 235-264. doi: 10.30497/law.2024.245781.3489
افشار, ., ابراهیمزاده, . (2024). 'تبیین نظریه «ذاتیبودن رابطه لفظ و معنا» در اصول فقه امامیه و ارائه آثار حقوقی آن', Islamic Political Thought, 25(2), pp. 235-264. doi: 10.30497/law.2024.245781.3489
افشار, ., ابراهیمزاده, . تبیین نظریه «ذاتیبودن رابطه لفظ و معنا» در اصول فقه امامیه و ارائه آثار حقوقی آن. Islamic Political Thought, 2024; 25(2): 235-264. doi: 10.30497/law.2024.245781.3489
تبیین نظریه «ذاتیبودن رابطه لفظ و معنا» در اصول فقه امامیه و ارائه آثار حقوقی آن
1استادیار، گروه حقوق عمومی، دانشکده حقوق، واحد تهران جنوب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
2دانشآموخته کارشناسی ارشد حقوق خصوصی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران.
Receive Date: 21 January 2024,
Accept Date: 13 March 2024
Abstract
بحث از چگونگی دلالت لفظ بر معنا، یکی از اولین و مهمترین مسائل علم اصول فقه و مبادی زبانشناختی - فلسفی علم اصول است که نشاندهنده توانایی این علم در حل فلسفی مهمترین پرسشهای زبانی است. نظریه مشهور میان فلاسفه غربی و همچنین اصولیون شیعه، «وضعیبودن» رابطه لفظ و معنا است. با این همه، قول به «ذاتیبودن» رابطه لفظ و معنا در غرب حامیان شاخصی از افلاطون تا چامسکی داشته است. مقاله حاضر با رویکرد توصیفی تحلیلی کوشیده است تا ضمن معرفی و تبیین دیدگاه «ذاتیبودن رابطه میان لفظ و معنا»، آثار و نتایج آن را در تاریخ نظام حقوقی کشور مورد بررسی قرار دهد و به واکاوی نظریه ذاتیبودن در میان نظرات علمای اصول فقه شیعه و بهعلاوه در دیدگاه صاحبنظران مغربزمین بپردازد. همچنین، مسائل پیرامونی این نظریه از قبیل نقاط قوت و اشکالاتی که بر این نظریه وارد شده است و البته بررسی آثار پذیرش این دیدگاه در نظام حقوقی کنونی، دور از نظر نگارندگان نبوده است. ماحصل پژوهش آن است که بهرغم نقاط قوت تحلیلی نظریه ذاتیبودن، ادله اقامه شده برای این نظریه ناکافی و پذیرش آن مورد تردید است.
چامسکی، نوام (1380). دانش زبان ماهیت منشأ و کاربرد آن (علی درزی، مترجم). چاپ 1، تهران: نشر نی.
خاتمی سبزواری، سید حسین و محمدی دمنه، سید محمدحسین (1399). بررسی تطبیقی تبیین نسبت لفظ و معنا از دیدگاه سوسور و محمدباقر صدر. فصلنامه علمی فقه و اصول، دوره 54، شماره 128، صص 85-104. doi:10.22067/JFIQH.2020.16093
خراسانی، محمد کاظم (1409ق). کفایه الاصول (محمدحسین نجفی دولت آبادی اصفهانی، مترجم). (جلد اول). قم: نشر مؤلف.
خندان، علیاصغر (1384). نگاهی به ابعاد نظریه فطرت و فطری بودن زبان. قبسات، دوره 10، شماره 36، صص. 173-189.
خوشمنش، ابوالفضل (1396). رابطه لفظ و معنا در ساختار نظمآهنگ قرآن کریم. دو فصلنامه علمی پژوهشی کتاب قیم، دوره 7، شماره 17، صص 77-100.
شاهنوش فروشانی، محمدعبدالصالح (1402). تبیین کاربست «اصول حقوقی» بهمنظور حفظ تمامیت نظام قانونی در برابر کاربست «اصول لفظی» بهمنظور کشف مراد قانونگذار. پژوهشنامه حقوق اسلامی، دوره 24، شماره 4، صص. 647 -674. doi:10.30497/LAW.2023.245526.3463
قافی، حسین و شریعتی، سعید (1396). اصول فقه کاربردی (جلد 1). چاپ 35، تهران: سمت.
کاملان، محمدصادق و یزدانیفر، صالحه (1392). دلالت الفاظ بر معانی از دیدگاه اصولیان و زبانشناسان. مطالعات اسلامی، دوره 45، شماره 4، صص. 125-149. doi:10.22067/FIQH.V0I0.12518