News
Statistics
| Number of Journals | 20 |
| Number of Issues | 518 |
| Number of Articles | 4,516 |
| Article View | 9,583,651 |
| PDF Download | 5,343,768 |
تأثیر برند جریان‌های سیاسی ایران بر انتخاب رأی‌دهندگان (مورد مطالعه: دانشجویان دانشگاه تهران در انتخابات ریاست جمهوری سال1396) | ||
| نشریه «دانش سیاسی» | ||
| Article 8, Volume 18, Issue 1 - Serial Number 35, January 1401, Pages 125-150 PDF (844.95 K) | ||
| Document Type: علمی - پژوهشی (سیاست‌گذاری و حکمرانی سیاسی) | ||
| DOI: 10.30497/pkn.2022.240230.2787 | ||
| Authors | ||
| سروش سیاری* 1; حسن وکیل‌زاده2 | ||
| 1دانشجوی دکتری مدیریت بازاریابی دانشگاه تهران | ||
| 2مرکز رشد دانشگاه امام صادق(ع) | ||
| Receive Date: 02 January 2021, Revise Date: 11 June 2021, Accept Date: 18 August 2021 | ||
| Abstract | ||
| یکی از راهکارهای مهم برای کاهش میزان آسیب‌پذیری مشارکت سیاسی در کشورها که در ادبیات بازاریابی سیاسی جهان بدان اشاره‌های فراوانی شده، برندسازی سیاسی است. مزایای برندسازی سیاسی هر دو سوی طیف انتخاب‌شوندگان ـ انتخاب‌کنندگان را دربر می‌گیرد. در شرایطی که نه‌تنها میزان درگیری ذهنی مردم با سیاست پایین است بلکه شرایط جامعه به‌سوی ناامیدی و تشکیک نسبت به سیاستمداران پیش می‌رود، برندسازی سیاسی می‌تواند نقطه اتکای جدیدی برای تغییر این شرایط باشد. برند سیاسی می‌تواند پیچیدگی افسارگسیخته محیط‌های سیاسی را برای انتخاب‌کنندگان کاهش دهد به‌گونه‌ای که آنها ریسک کمتری را برای انتخاب گزینه مورد نظر متحمل شوند. به تعبیر بهتر، زمانی که رأی‌دهندگان در معرض تبلیغات سیاسی چندین نامزد انتخاباتی قرار می‌گیرند، این برند سیاسی آنها است که می‌تواند به انتخاب رأی‌دهندگان کمک کند. پژوهش پیش‌رو تلاشی است برای بررسی تأثیر اجزای برند جریان‌های سیاسی بر انتخاب رأی‌دهندگان در انتخابات ریاست جمهوری سال 1396. در این پژوهش، پرسشنامه‌ای حاوی 31 سؤال در میان نمونه آماری 377 نفر از دانشجویان دانشگاه تهران توزیع و برای تحلیل آماری داده‌های گردآوری‌شده، از روش multi-nominal logistic regression در نرم‌افزار SPSS26 استفاده شد. یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهد که سه جزء از چهار جزء برند جریان‌های سیاسی (شامل ایدئولوژی، نامزد انتخاباتی و سیاست‌های اعلامی جریان‌های سیاسی) در برهه زمانی مذکور بر انتخاب رأی‌دهندگان تأثیر مثبت داشته است. | ||
| Keywords | ||
| انتخابات ریاست جمهوری سال 1396; بازاریابی سیاسی; باز یگران سیاسی; برند سیاسی; جمهوری اسلامی ایران; دانشجویان دانشگاه تهران; رأی دهندگان | ||
| References | ||
|
اسپیلر، لیزا و برگنر، جف (1394). برندسازی نامزد انتخاباتی؛ استراتژی‌های بازاریابی برای پیروزی در انتخابات، (رسول بابایی، مترجم). تهران: انتشارات بازاریابی.
افشانی، فریده (1393). «مطالعه برندسازی شخصی سیاسی و چگونگی مدیریت آن در انتخابات»، فصلنامه مطالعات انتخابات. 3(7و8)، 32-5.
باقری، مصباح‌الهدی؛ جعفری، نادر و وکیل‌زاده، حسن (1394). بازاریابی سیاسی: روایت تصویر ارائه‌شده از نظام جمهوری اسلامی ایران در عرصه بین‌الملل (مطالعه موردی: دولت اول آقای محمود احمدی‌نژاد). (پایان‌نامه کارشناسی ارشد منتشر نشده)، دانشگاه امام صادق (علیه‌السلام)، تهران، ایران.
حسینی، سیدحمید؛ میرابی، وحیدرضا؛ رنجبر، محمدحسین و حسن‌پور، اسماعیل (1398). «طراحی مدل بازاریابی سیاسی شناختی(عصب‌پایه)»، دانش سیاسی. 15(2)، 442-417.
حسینی، مجید و بیدالله‌خانی، آرش (1394). «برندسازی و بازاریابی سیاسی؛ الگویی جدید برای توسعه ارتباطات سیاسی مشارکتی»، فصلنامه سیاست. 45(4)، 936-915.
خاکی، غلامرضا. (1389). روش تحقیق در مدیریت. تهران: انتشارات بازتاب.
دانایی‌فرد، حسن؛ الوانی، سیدمهدی و آذر، عادل. (1398). روش‌شناسی پژوهش کیفی در مدیریت: رویکردی جامع. تهران: اشراقی صفار.
دلیری، جواد (1396). «بررسی شاخص‌های برندسازی شخصی و سیاسی ترامپ و بازنمایی رسانه‌ای آن با تأکید بر رقابت‌های انتخاباتی 2016 ایالات متحده»، رسانه. 28(2)، 51-25.
رسولی قهرودی، مهدی؛ علوی‌تبار، علیرضا و زابلی، ساحل (1398). «تأثیر تبلیغات سیاسی منفی بر رفتار رأی‌دهی و مشارکت انتخاباتی(مطالعه موردی: دهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی در تهران)»، دانش سیاسی. 15(2)، 464-443.
سیاری، سروش (1396). ارتباطات بازاریابی در بازاریابی سیاسی؛ مشارکت فعالانه، انتخاب آگاهانه. تهران: انتشارات مشاوران صعود ماهان.
عاملی، سعیدرضا؛ ایزدی، فؤاد و شفیعی سروستانی، فاطمه (1394). «کشمکش بر سر برندسازی رژیم اشغالگر صهیونیستی در آمریکا (مطالعه موردی: جنبش بی‌دی‌اس و دانشگاه هرزلیای رژیم صهیونیستی)، دانش سیاسی. 10(2)، 179-149.
کیماسی، مسعود؛ خانلری، امیر و سیاری، سروش (1394). بررسی تأثیر ابزارهای ارتباطات بازاریابی بر موفقیت بازاریابی سیاسی در انتخابات ریاست جمهوری (پیمایشی در رابطه با دانشجویان دانشگاه تهران). (پایان‌نامه کارشناسی ارشد منتشر نشده)، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
کیماسی، مسعود؛ عمویی اوجاکی، علی و شفیعی، آوا (1398). مدیریت تبلیغات: استراتژی پیام، برنامه‌ریزی رسانه و سنجش اثربخشی. تهران: ادیبان روز.
یوسفی، رسول (1397). «الگوی رفتار رأی‌دهی مردم در انتخابات ریاست جمهوری اسلامی ایران مبتنی بر رویکرد بازاریابی سیاسی»، دانش سیاسی. 14(2)، 95-63.
دانشگاه تهران (23 آذر 1399). برگرفته از: https://ut.ac.ir/fa
Al-Azzam, B. & Al-Azzam, A. (2014). "Electoral Slogans in Jordan: A Translational and Political Analysis", International Journal of Humanities and Social Science, 3(4), 275-287. Beard, A. (2000). The Language of Politics. Oxon: Routledge. Bennett, W. (2012). "The personalization of politics: political identity, social media, and changing patterns of participation", Journal of The ANNALS of the American academy of political and social science. 20-39. Butler, D. & Powell, E. (2014). "Understanding the party brand: experimental evidence on the role of valence", The Journal of Politics. 2(76), 492-505. Cohen, J. (1988). Statistical Power Analysis for the Behavioral Sciences (ed. 2). New Jersey: Lawrence Erlbaum Associates. Cosgrove, K. (2012). Political Branding in the modern age; effective strategies, tools and techniques. In J. Lees-Marshment, Routledge Handbook of Political Marketing (p. 107-123). New York: Routledge. Cwalina, W.; Falkowski, A. & Newman, B. (2011). Political marketing: theoretical and strategic foundations. New York: Routledge. Downer, L. (2016). Political Branding Strategies: Campaigning and Governing in Australian Politics. London: Palgrave Macmillan. Jain, V.; Pich, C.; Ganesh, B. & Armannsdottir, G. (2017). "Exploring the Influences of Political Branding: A case from the Yough in India", Journal of Indian Business Research. 9(3), 190-211. doi:https://doi.org/10.1108/JIBR-12-2016-0142 Jansen, E.; Scheltens, J.; Molleda, J. & Staak, S. (2016). The Policy Positioning Tool for Political Parties: A Facilitator's Guide. Hague: International IDEA. Keller, K. (2013). Strategic Band Management. Harlow: Pearson. Lees-Marshment, J. (2014). Political Marketing; Principles and Applications (ed. 2). New York: Routledge. Lees-Marshment, J.; Conley, B.; Elder, E.; Pettitt, R.; Raynauld, V. & Turcotte, A. (2019). Political Marketing; Principles and Applications (ed. 3). New York: Routledge. Lloyd, J. (2005). "Square Peg, Round Hole? Can Marketing-Based Concepts such as 'Product' and the 'Marketing Mix' Have a Useful Role in the Political Arena?", Journal of Nonprofit & Public Sector Marketing, 14(1/2), 27-46. Mair, P. & Mudde, C. (1998). The Party Family and its study. Annual Reviews of Political Science. (1), 211-229. Mensah, A. (2011). Political Brand Management: Forms and Strategic in Modern Party Politics. Sheffield, South Yorkshire, England. Nanteh, B.; Menash, K. & Nyanzu, J. (2017). Political Party Branding and Voter Choice in Ghana. In K. Menash, Political Marketing and Management in Ghana (69-96). Cham: Palgrave Macmillan. Newman, B. (1994). The Marketing of the President; Political Marketing as Campaign Strategy. California: Sage. O'Cass, A. (2001). "Political marketing: An investigation of the political marketing concept and political market orientation in Australian politics", European Journal of Marketing. 1003-1025. Reid, D. M. (1988). "Marketing the political product", European Journal of Marketing, 22(9), 34-47. Saduov, R. (2018). The Language of Political Slogans in 2016 Slovak Parliamentary Elections. Studie z Aplikovane Lingvistiky. (2), 7-23. Saunders, M.; Lewis, P. & Thornhill, A. (2016). Research Methods for Business Students (ed. 7). Edinburgh: Pearson. Scammell, M. (2015). "Politics and Image: The Conceptual Value of Branding", Journal of Political Marketing, 14(1/2), 7-18. Shama, A. (1976). "The Marketing of Political Candidates", Journal of the Academy of Marketing Science., 4(4), 764-777. Vassallo, F. & Wilcox, C. (2006). Party as a Carrier of Ideas. In R. Katz & W. zrotty, Handbook of Party Politics (p. 413-421). London: Sage. | ||
|
Statistics Article View: 907 PDF Download: 835 |
||