ارزیابی مبانی پارادایمی مرامنامه احزاب ایران بعد از انقلاب(مطالعه موردی حزب جمهوری اسلامی، حزب کارگزاران)

ارجمند، محمدجواد (1395). «رویکرد نظری به نسبت احزاب و ثبات سیاسی»، مطالعات انقلاب اسلامی. 13(24)، 80-61.

ایمان، محمدتقی (1392). ارزیابی پارادایمی برنامه توسعه جمهوری اسلامی. تهران: نشر حوزه و دانشگاه.

ایوبی، حجت‌الله (1379). پیدایش و پایایی احزاب سیاسی غرب. تهران: نشر سروش.

برزگر، ابراهیم (1396). «انقلاب اسلامی و تمدن‌سازی؛ نقشه را، مسیر رفته و مسیر باقی مانده». مجله اندیشه اسلامی. 14(96)، 25-7.

جمال‌زاده، ناصر و کاظمی، محمدصادق (1394). «علت کاوی انشعاب جریان‌های سیاسی پس از پیروزی انقلاب اسلامی»، دوفصلنامه دانش سیاسی. 3(21). 142-113.

رضایی، اسدالله (1386). کالبدشناسی احزاب سیاسی. تهران: نشر آمه.

عباس‌زاده، مجید (1392). «عدم رشد احزاب و تأثیر آن در شکل‌گیری توسعه‌نیافتگی سیاسی دوره دوم پهلوی»، مجله جستار سیاسی معاصر. 4(3)، 136-115.

غفاری هشجین، زاهد؛ بیگی‌نیا، عبدالرضا و تصمیم قطعی، اکرم (1389). «عوامل مؤثر بر مشارکت سیاسی دانشجویان علوم سیاسی و فنی دانشگاه تهران»، دوفصلنامه دانش سیاسی. 6(2). 240-207.

کریمی مله، علی (1380). «پتانسیل‌های تبدیل رقابت به منازعه سیاسی در ایران»، مجله مطالعات ملی. 3(9)، 70-49.

نقیب‌زاده، احمد و سلیمانی، غلامعلی (1388). «نوسازی سیاسی و شکل‌گیری احزاب در جمهوری اسلامی ایران»، مجله سیاست. 14(12)، 368-347.

Eldersveld, S. J. (1964). Political parties: A behavioral analysis. 613.

Farrell, D. M. and Webb, P. (2000). Political parties as campaign organizations, Parties without partisans: Political change in advanced industrial democracies. 102-128.

Horowitz, D. L. (2001). Ethnic groups in conflict, updated edition with a new preface. Univ of California Press, 294.

Ignazi, P. (1996). "The crisis of parties and the rise of new political parties", Party Politics. 2(4), 549-566.

Ockey, J. (2003). "Change and continuity in the Thai political party system", Asian Survey. 43(4), 663-680.

Ringel, L. (2018). "Unpacking the Transparency-Secrecy Nexus: Frontstage and backstage behaviour in a political party", Organization Studies. 0170840618759817.