تبیین مراحل تعلیم و تربیت سیاسی (گذرگاه سیاست پذیری) بر مبنای مراحل رشد شناختی با تأکید بر دوره های تحصیلی

ارسطو (1371). سیاست، ترجمۀ حمید عنایت، تهران، انتشارات و آموزش انقلاب اسلامی، چ سوم

افلاطون (1386). جمهور، ترجمه: فؤاد روحانی، تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی، ویرایش هشتم

باقری، محمد. (1389). تأثیر تربیت سیاسی بر توسعه سیاسی از دیدگاه اسلام و غرب، مجله علوم انسانی دانشگاه امام حسین(7)، شماره 80، بهمن 1389، صفحه 16 تا 133.

خوشگویان فرد، علیرضا (1386). روش‌شناسی کیو، تهران: انتشارات مرکز تحقیقات سازمان صداوسیما.

رضوانی، محسن و همکاران (1387). تربیت سیاسى: چیستی، آسیب ها و راهکارها، قم: جامعه المصطفی العالمیه، راه تربیت، سال دوم، شماره پنجم، صفحه11 تا 25.

رضوی، عباس و همکاران (1389). بررسی تربیت سیاسی در برنامه درسی رسمی دوره ابتدایی، مجله روانشناسی تربیتی، شماره 16، صفحه 19 تا 58

روشه، گى (1370). کنش اجتماعى، ترجمه هما زنجانى­زاده، مشهد: دانشگاه فردوسى، چاپ دوم

سلحشوری، احمد و همکاران (1391). مبانی و مؤلفه­های تربیت سیاسی از دیدگاه امام خمینی (;)، پژوهشنامه انقلاب اسلامی(دانشگاه همدان)، شماره 5، از 111 تا 126.

شربتیان، محمد حسن (1391). تأملی بر فرآیند جامعه­پذیری مسئولیت اجتماعی جوانان، مهندسی فرهنگی، سال هفتم، شماره 73 و 74.

علمی، محمود (1387). جنسیت، آگاهی سیاسی و مشارکت سیاسی دانشجویان. زن و مطالعه خانواده، شماره 1، صفحه 137 تا 156.

فرمهینی فراهانی، محسن (1389). تربیت شهروندی، تهران: آییژ.

قوام، سید عبدالعلی (1381). سیاست­های مقایسه‌ای، تهران: سمت، چاپ چهارم

کوئن، بروس (1380). مبانى جامعه‌شناسى، ترجمه و اقتباس غلام­عباس توسلى و رضا فاضل، تهران: انتشارات سمت.

گوتک، جی (1374). مکاتب فلسفی و آرای تربیتی، ترجمه محمدجعفر پاک­سرشت. تهران. سمت.

مسعودنیا، حسین و دیگران (1388). تأثیر آگاهی سیاسی دانشجویان بر تغییر نگرش آن‌ها نسبت به مشروعیت نظام سیاسی بر اساس نظریه وبر: مورد مطالعه دانشگاه اصفهان، پژوهشنامه علوم سیاسی، شماره 16، صفحه 201 تا 230.

معروفی، یحیی (1394). دیدگاه اجتماعی برنامه­درسی، دانشنامه ایرانی برنامه­درسی

معین‌آبادی، حسین، سلطانی، اصغر (1394). بررسی نقش دانشگاه در بهبود مؤلفه­های آموزش سیاسی دانشجویان (مطالعه موردی دانشگاه شهید باهنر کرمان)، پژوهشنامه علوم سیاسی، شماره 41، از 67 تا 94.

میراحمدی، منصور (1387). اصول و مبانی تربیت سیاسی در متون و منابع دینی، مطالعات فقه تربیتی، شماره 5 از صفحه 95 تا 122.

میلر، جی.پی(1387). نظریه­های برنامه درسی، ترجمه محمود مهرمحمدی، تهران. سمت.

نادرپور، بابک. (1382). تأثیر خانواده‌ و مدرسه‌ در تربیت سیاسى و اجتماعى نوجوانان و جوانان، جمعى از صـاحب‌نظران، خـانواده و تـعلیم و تربیت، تهران: انجمن اولیاء و مربیان، صفحه 177 تا 204.

نیلی، محمد‌رضا و همکاران (1393). بررسی میزان سواد سیاسی و اجتماعی شهروندان بزرگسال شهر اصفهان، مجله جامعه‌شناسی کاربردی‌، سال 25، شماره پیاپی 54، شماره دوم، صفحه 49 تا 60.

Bochel, Hugh (2009). Political literacy. In: Active learning and active citizenship: theoretical contexts. C-SAP ,The Higher Education Academy Network, pp. 150-168. ISBN 1902191382

Chantia, Alok. (2006). Education as a Means of Social Change – Study with Regard to Dhankut, a Group Living in District Bahraich, Uttar Pradesh. Anthropologist, 8(4):267-274.

Davies, I. and at al, (2013). Political Literacy in Japan and England, Citizenship, Social and Economics Education, Volume 12 Number 3 2013, www.wwwords.co.uk/CSEE

Douglas, A. (2002). Educating for real and hoped for political worlds: Ways forward in developing political literacy. Retrieved May 15, 2011, from http://www.citized.info/pdf/ commarticles/ Anna_Douglas.pdf

James P. Pitts (1975). The Politicalization of Black Students: Northwestern University , Journal of Black Studies ,Vol. 5, No. 3, Working Papers in the Study of Race Consciousness, Part 1 , pp. 277-319

Lee, S. (1997). “Political Education and Civil Education – The British Perspective and the Hong Kong Perspective”, International Journal of Educational Development, 7(4), 243-250.

Moon, S (2012). Cultural transition: Curricular discourse with internalization of curriculum, transnational curriculum inquiry,9 (1)1- 19

Niemi, R., & Junn, J. (1998). Civic education: what make students learn. New Haven: Yale University Press