
Number of Journals | 20 |
Number of Issues | 518 |
Number of Articles | 4,516 |
Article View | 9,591,892 |
PDF Download | 5,357,614 |
خدا و دین از نظر هگل جوان | ||
پژوهشنامه فلسفه دین (نامه حکمت) | ||
Editorial, Volume 6, Issue 2, August 1387, Pages 71-93 PDF (255.43 K) | ||
DOI: 10.30497/prr.2012.1152 | ||
Authors | ||
علی آراسته1; علی اکبر احمدی افرمجانی2 | ||
1دانشجوی دوره دکتری فلسفه دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران | ||
2استادیار گروه فلسفه دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران | ||
Receive Date: 03 November 2008, Revise Date: 15 December 2012, Accept Date: 16 March 2009 | ||
Abstract | ||
هگل جوان که وارث دین کانتی و روشنگری است دیدگاه نوینی را در خصوص دین ارائه میکند که از جهات مختلفی نقد دین کانتی است؛ از نظر هگل، دین کانتی برخاسته از کل وجود انسان نیست. هگل دین مورد نظر خود را دین ذهنی میخواند که برخاسته از صمیم روح و قلب است، در حالی که نقطة مقابل آن، دین عینی است که دستساختة مفاهیم عقلی است. دین ذهنی هگل، توجهی به جاودانگی شخصی نفس ندارد؛ و کمال نفس در همین دنیا و در تشبّه به خدا و وحدت با خدا حاصل میشود. به باور هگل، ما در بیان حقایق دینی با فقر زبانی مواجهایم؛ زیرا اولاً: وجود خدا از سنخ سایر موجودات نیست و ثانیاً: روح را فقط روح درک میکند و کسی که بخواهد او را فقط با عقل درک کند، از درک الوهیت و از بیان آن عاجز خواهد ماند. برای این که کسی بتواند حقیقت الوهیت را درک کند، باید روحش تعالی یابد و از کرانمندی به سوی بیکرانگی حرکت کند. در بعُد سیاسی- اجتماعی نیز باید گفت کارکرد دین، متأثّر از دینداری بیشتر افراد اجتماع است؛ اگر اکثریت مؤمن باشند، افراد دیندار در عشق و وحدت با یکدیگر زندگی میکنند، اما اگر اکثریت بیایمان باشند، دینداران به انزوا روی میآورند. عیسی نیز به همین دلیل انزوا گزید. در نهایت، برای این که وحدت جامعة مومنان که به وسیلة عنصر عشق با یکدیگر متحد شدهاند به وحدتی کامل تبدیل شود و با عینیّت نیز یگانه شود، به عنصری نیاز است که حلقة واصل این یگانگی شود و آن عبارت است از خیال. خیال که از یک سو با روح در پیوند است و از سوی دیگر، مصداق تامّ الوهیت را در شخص عیسی مشاهد میکند، میتواند پیوند میان عشق و عین را درک کند و این وحدت را تکمیل کند. | ||
Keywords | ||
هگل جوان; دین; الوهیّت(خدا); حیات; ایجابیّت | ||
References | ||
کانت، امانوئل (1385)، نقد عقل عملی، ترجمه: انشاءالله رحمتی، تهران: انتشارات نورالثقلین. هگل، جرج ویلهلم فردریش (1369)، استقرار شریعت در مذهب مسیح، ترجمه: باقر پرهام، تهران: انتشارات آگاه. Hegel, Georg Wilhelm Friedrich (1793), Bern Fragments, in three essays 1793-1795, edited and translated with introduction and notes by Peter Fuss and Dobbins, Notre Dame: University of Notre Dame Press, 1984. Id. (1793a), The Tubingen Essay (On the prospect of a folk religion), in three essays 1793-1795, edited and translated with introduction and notes by Peter Fuss and Dobbins, Notre Dame: University of Notre Dame Press, 1984. Id. (1795a), The Life of Jesus, in three essays 1793-1795, edited and translated with introduction and notes by Peter Fuss and Dobbins, Notre Dame: University of Notre Dame Press, 1984. Id. (1795b), The Positivity of the Christian Religion, in Early Theological Writings, translated by T. M. Knox, Philadelphia: University of Pennsylvania press, 1996, eighth printing. Id. (1797), Love, in Early Theological Writings, translated by T. M. Knox, Philadelphia: University of Pennsylvania press, 1996, eighth printing. Id. (1800a), The Spirit of Christianity and its Fate, in Early Theological Writings, translated by T. M. Knox, Philadelphia: University of Pennsylvania press, 1996, eighth printing. Id. (1800b), Fragment of a System, in Early Theological Writings, translated by T. M. Knox, Philadelphia: University of Pennsylvania press, 1996, eighth printing. Kant, Immanuel (1992), The Critique of Practical Reason, translated by Thomas Kingsmill Abbott, Chicago: Encyclopedia Britanica inc. | ||
Statistics Article View: 7,224 PDF Download: 1,812 |